સાવ અંતરિયાળ, નાનકડા ગામડાના તેના ઘરથી ખેતર અને ખેતરથી ઘર, એ જ તેની દુનિયા હતી. એ ક્યારેય શાળાએ ગઈ નથી. લગ્ન થતાં હજુ ચૌદ વર્ષ પહેલાં ગામડામાંથી પહેલીવાર શહેરમાં આવી ત્યારે, રસ્તા પર ચાલતા વાહનો જોઈને તેની આંખો પહોળી થઈ જતી. સ્ત્રીઓ સ્કૂટર ચલાવે એ તો એના માટે બહુ મોટું આશ્ચર્ય હતું. પછી કામે ચડી ત્યાં લિફ્ટ જોઈને એ અવઢવમાં રહેતી કે ઉપર નીચે બેઠા બેઠા કોણ આને ઉતરચડ કરાવે છે!
એનો દિવસ સવારે ચાર વાગે ઉગે છે. બન્ને બાળકોને તેમજ તેના લંચબોક્સ તૈયાર કરી, બપોરની રસોઈ બનાવીને એ સવારે સાડા છ વાગે પહેલા કામ પર પહોંચી જાય છે.
સવારે આઠ ઘરે અને સાંજે ત્રણ ઘરે રસોઈકામ કરે છે. ઉપરાંત એ રાત દિવસ એક કરીને પુરણપોળીના ઓર્ડર પુરા કરે છે. એના સમાજના ધારાથી અલગ, એ બન્ને બાળકોને સારી કહેવાતી સ્કૂલમાં ઈંગ્લીશ મીડિયમમાં ભણાવે છે!
એ બાળકોની સ્કૂલ મિટિંગ, બાળકોના ટ્યુશન અંગે, બાળકોની હેલ્થ, બધા મોરચે એકલપંડે કામ કરે છે. બાળકોના બર્થડે, સ્પેશ્યલ ડે, તહેવારો..દરેક વખતે બાળકોનું મન ભર્યું ભર્યું રહે એમ વસ્તુઓ અપાવી ખુશ થાય છે.
એનું નાનું એવું ઘરથી માંડીને ઘરવખરી, બધું જ એણે ખરીદેલું છે. એ આખું ઘર પોતાના ખભા પર ચલાવે છે. એણે શહેરથી દૂર દૂરના વિસ્તારોમાં ત્રણ જગ્યાએ જમીન લીધી છે, એ માટે કે તેની જેમ તેના બાળકોએ ભવિષ્યમાં હેરાન ન થવું પડે. એ એક્ટિવા પર અહીંથી તહીં ભાગમભાગ કરીને લોનના પેપર્સ, બીજા અટપટા વહીવટી કામ એકલા હાથે કરે છે. એ મહિને પચાસ હજારના હપ્તા ભરે છે.
દિવસભર કામ, ઘરની જવાબદારીઓ, આર્થિક જવાબદારીઓ અને આર્થિક આયોજન થાક થાક.. પણ આ થાકની સાથે ઘર માટે, બાળકો માટે કઈક કરી છૂટ્યાનો આનંદ! એ તેની થાકેલી આંખોથી બાળકોનું સુખદ ભવિષ્ય જોઈ રહે છે અને તેનો બધો થાક ઉતરી જાય છે!
એ બાળકોને સારામાં સારો ઉછેર આપવા પ્રયત્નશીલ રહે છે. એ સદાય હસતી ને હસતી. અણધાર્યા ખર્ચા આવે તેમ તેમ બે ચાર કામ વધારે કરી નાંખે! પણ નિરાશા કે ટેશનનું નામ નહીં.
એ જાણે કે જીવતું પાવરહાઉસ છે
એનો પતિ દારૂ-જુગાર રમે છે. ઘરમાં ફુટ્ટી કોડી આપતો નથી. પણ તે અંગે મનમાં ફરિયાદ રાખવાનો બદલે સ્વમાનભેર રહીને તેમા જે કંઈ ઉત્તમ બાળકોને આપી શકાય તે કરી છૂટે છે.
હા, તેને પતિ સામે એટલે દુર્ભાવ નથી કે તે તેના પિતા જે રીતે માને મારતાં, અત્યાચાર કરતા “તેમજ તેને અને તેની નાની બહેનોને રંજાડતા એવી હેરાનગતિ એનો પતિ નથી તેની અને બાળકો સાથે નથી કરતો. વળી, પોતાની મા જે ન કરી શકતી એ તે કરી શકે છે, એટલે કે ઘરે બાપ પાસે દીકરીને મૂકીને બેફીકર કામે જઇ શકે છે! બસ આ એનું મોટું સુખ છે, એને એનો વર એટલે જ તો ગમે છે કે તેના બાળકો માટે એ ખરાબ પિતા સાબિત નથી થયો!
મહિલાસશક્તિકરણના મુદ્દે ક્યારેય કોઈ એનું દ્રષ્ટાંત નથી દેવાનું. પણ તેને એવી ખેવનાય નથી. તેની નાનકડી દુનિયાના સુખો બહુ નાનકડા છે, એ સુખી છે કારણ કે તેને દુઃખી થવું નથી!